Saffat Suresi 137. Ayet

Saffat Suresi, Mekke döneminde inmiş olup, genel olarak tevhid, ahiret ve peygamberlerin misyonları üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu surede, geçmiş kavimlerin helak edilmeleri ve bu olayların insanlara bir ibret olarak sunulması gibi temalar işlenmektedir. Ayet 137, özellikle geçmişte yaşanan toplulukların yurtlarına yapılan yolculuklar ve bu yerlerin harabe hâlini gözlemleme üzerine odaklanmaktadır. Bu bağlamda, Allah'ın kudretine ve geçmiş kavimlerin sonlarına dair bir hatırlatma niteliği taşır. Ayetin, dinleyicilere ya da okuyuculara, geçmişteki olaylardan ibret almanın önemini vurguladığı söylenebilir. Mekki bir sure olması dolayısıyla, inançsızlık ve inkârcılıkla yüzleşme temaları yoğun bir biçimde işlenmiştir.

Ayetin telaffuzunda, 'وَ' (ve) kelimesi ile başlayan cümlelerde, genellikle med (uzatma) kuralı uygulanmaktadır. Ayrıca, 'يُرْوِحُ' kelimesinde ise idgam (bir harfin diğerine yedirilmesi) durumu gözlemlenmektedir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılarak insanlara belirli kavramların önemini aktarmaktadır. 'Sabah' kelimesinin sık kullanımı, zamanın belirli dilimlerinde yapılan gözlemlerin ve hatırlatmaların önemli olduğunu vurgulamakta; 'şüphe' kelimesi ise insanların inançları ve doğruyu bulma yolundaki sorgulamalarını ifade etmektedir.