Saffat Suresi 140. Ayet

Saffat Suresi, Mekke'de inen bir sure olup, genel olarak tevhid, ahiret ve peygamberlik konularını işler. Surenin ana teması, Allah'ın birliği ve O'na karşı gelenlerin ceza göreceği düşüncesidir. Ayet 140, özellikle Nuh'un kıssasıyla bağlantılı olarak anlatılan bir durumu ifade eder. Nuh'un, kendisine inanmayanlardan kaçmak için dolu bir gemiye bindiği anı hatırlatır. Bu, inkarcıların ve azgınların sonlarının nasıl olduğunu gösteren bir örnek teşkil eder. Surenin genelinde, birçok peygamberin yaşamından kesitler sunularak, toplumların inkarcılığının sonuçları üzerinde durulmaktadır. İnsanoğluna hikmetler, ibretler ve öğütler verilirken, ahiret inancı da vurgulanır. Bu bağlamda ayet, bir kaçışın sembolik anlamını taşırken, Allah'ın iradesine karşı gelenlerin sonuçları üzerinde durulmasına da zemin hazırlar.

Ayetin okunuşunda dikkat edilmesi gereken tecvid kurallarından bazıları, 'idgam' ve 'med' kurallarıdır. 'Hani' kelimesi ile başlayan ifadelerde 'med' kuralı uygulanırken, 'kaçmıştı' gibi ifadelerde de 'idgam' kuralı görülebilir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da belirli bir temayı ön plana çıkarmaktadır. 'O oldu', genelde geçmişteki olayların hatırlatılması ve kıssaların aktarılması için sıkça kullanılır. 'Dolu' kelimesi ise, yük taşıyan gemilerin önemini vurgulamak ve kaçış teması etrafında tekrar eden bir motif oluşturmak için tercih edilmektedir. 'Kaçtı' kelimesi, Kur'an'da sıkça geçişi olan bir eylemi ifade eder; bu da inkarcıların ve zorbalara karşı alınan tavırları betimlemek açısından önem taşır.