Saffat Suresi 167. Ayet

Saffat Suresi, Mekke döneminde inen ve tevhid, ahiret, peygamberlik gibi temel konuları ele alan bir suredir. Ayet 167, müşriklerin, geçmişte yaşamış kavimlerin kitabı olmadığı takdirde doğru yolu bulamayacaklarına dair getirdikleri bir mazereti ifade etmektedir. Burada müşriklerin, kendilerine bir kitap verilmediği için inançsızlıklarını haklı çıkarmaya çalıştıkları görülmektedir. Bu durum, genel olarak insanların, kendi eylemlerini ve inançlarını dışsal faktörlere atfetme eğilimlerini yansıtır. Ayrıca, bu ayet, insanların, kendilerine gönderilen mesajları kabul etmemeleri durumunda bahane üretme eğiliminde olduklarını gözler önüne sermektedir. Müşrikler, eğer kendilerine de geçmişteki peygamberlere verilen bir kitap verilseydi, Allah’a daha bağlı ve itaatkâr olacaklarını ileri sürüyorlar. Ancak bu tür bir savunma, onların sorumluluklarını ortadan kaldırmaz. Saffat Suresi'nin genel teması, Allah’ın birliğini, peygamberliğini ve ahiret gününü vurgularken, bu tür ayetler insanlara basit bir mazeretle inançsızlığa düşmemeleri konusunda önemli bir uyarı niteliğindedir.

Ayetin okunuşunda bazı tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, 'كَافِرُونَ' kelimesinde 'ghunnah' (burun sesidir) ile yapılan bir idgam durumu mevcuttur. Ayrıca, 'يَقُولُونَ' kelimesindeki 'و' harfi med harfi olup, uzatılarak okunmalıdır.

Bu kelimeler Kur'an'da sıkça geçmektedir. 'كَافِرُونَ' kelimesi, inkârcılığı ve inançsızlığı ifade ettiği için, inanç ve ahiret ile ilgili birçok ayette yer almaktadır. 'يَقُولُونَ', insanların sözlerini ve düşüncelerini aktardığı için, farklı bağlamlarda sıkça kullanılır. 'كِتَابٌ' ise, ilahi mesajları ve rehberliği ifade ettiğinden, Kur'an'da çokça geçmektedir. Bu kelimelerin sık kullanılması, dini metinlerde temel temaları ve kavramları vurgulamak amacıyla yapılmaktadır.