Saffat Suresi 23. Ayet

Saffat Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, temel olarak ahiret inancı, peygamberlerin anlatımları ve kıyamet günü olayları üzerinedir. Ayet 23, Allah’ın zalimleri ve onların tanrılaştırdıkları varlıkları cehenneme yönlendirmesiyle ilgilidir. Bu ayet, insanın sorgulanacağı ve adaletin tecelli edeceği bir mahşer günü vurgusunu taşır. Sure, zulüm edenlerin sonunu ve bu zulümlerin sonuçlarını gözler önüne sererken, Allah’ın adaletine olan güvenin önemini de işler. Saffat Suresi, genel olarak ahiret, peygamberlerin görevleri ve zulüm edenlerin akıbeti ile ilgili ders verici bir içerik sunmaktadır. Ayetin konumu, cehennemin bir uyarı ve bilinçlendirme aracı olarak kullanılması bağlamında da önemli bir işlev taşır. Bu sure, inananları ahlaki ve etik değerlere yönlendirmeyi, aynı zamanda inkârcıların sonunu gözler önüne sermeyi hedefler.

Ayetteki bazı kelimeler, özellikle fiil ve isim yapıları açısından dikkat çeker. Örneğin, 'يَجْمَعُ' kelimesi, emredici bir biçimde kullanılarak toplama eylemini ifade eder. Ayrıca, 'زَالِمِينَ' kelimesi, zalimlerin özelliklerini ve durumlarını belirtir. Tecvid açısından ise, ayette idgam ve med kuralları bulunabilir, özellikle 'مَاهْشَرَ' kelimesinde, uzatma ihtiyacı olan bir ses olabilir.

Kelime analizi, 'زَالِمِينَ' kelimesinin Kur'an'da 75 kez geçmesi, zalimlerin çokça gündeme alındığını ve zulmün insanlık tarihinde sıkça vurgulandığını gösterir. 'جَهَنَّمَ' kelimesinin 77 kez kullanılması, cehennem kavramının hem bir uyarı hem de bir sonuç olarak ön planda olduğunu ortaya koyar. 'يَجْمَعُ' kelimesinin nadir olmasına rağmen, toplama eyleminin önemi ve ciddiyeti üzerinde durulması açısından değer taşır.