Saffat Suresi 72. Ayet

Saffat Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 37. suresidir ve Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, çeşitli temaları ele alır; bunlar arasında tevhid, ahiret inancı ve peygamberlerin görevleri ön plana çıkar. Saffat Suresi'nin genel içeriği, Allah'ın birliğine ve O'nun düzenine karşı olan inkârı, insanları uyarmak için gönderilen peygamberlerin önemini vurgular. Bu surede, geçmişteki kavimlerin durumları ve onlara gönderilen uyarıcıların sonuçları incelenir. 72. ayet, bu bağlamda bir uyarı işlevi taşımaktadır. Ayette, geçmişte insanlara uyarıcıların gönderildiğine dair bir vurgu yapılırken, bu uyarıların insanları doğru yola yönlendirme amacı taşıdığına işaret edilmektedir. Ayet, Allah’ın lütfu ve rahmetinin bir yansıması olarak, insanlığı yanlış yolda olanlardan uyarmak için nasıl birer lider ve rehber gönderdiğini anlatmaktadır. Uyarıcıların gönderilmesi, insanların hidayetini sağlamak ve onları sapkınlıklardan korumak amacı taşır. Bu bağlamda, ayet, Allah’ın merhametini ve kullarına olan bağlılığını göstermektedir.

Ayet, bazı tecvid kurallarını içerir. 'مُبَشِّرِينَ' kelimesinde 'idgam' uygulanarak, iki 'mim' arasında ses kaybı yaşanır. Ayrıca, 'أُرْسِلَ' kelimesinde 'med' kuralı uygulanır.

Bu kelimelerin Kur'an'da sıkça geçmesinin nedeni, Allah'ın mesajını iletmek ve insanları doğru yola yönlendirmek için uyarıcıların gönderilmesinin öneminin vurgulanmasıdır. 'أَرْسَلَ' kelimesi, peygamberlerin görevlendirilmesi ile ilgili birçok ayette bulunur; bu da, insanlara hidayet rehberliği yapma görevlerinin ne kadar mühim olduğunu gösterir. 'وَلَـٰكِن' kelimesi, geçişlerde ve karşıtlık vurgularında sıkça kullanılır. 'مُبَشِّرِينَ' ise, müjdeleyici bir dil ile insanlara doğru yolu göstermenin önemini anımsatmaktadır.