Sebe Suresi 2. Ayet

Sebe suresi, Kur'an-ı Kerim'in Mekki surelerinden biridir ve genel olarak Allah'ın varlığı, birliği ve her şeyi bilme kudreti üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu surede, özellikle geçmiş millete dair ibretlik olaylar, Allah'ın kudretini gösteren deliller ve insanlara yönelik ikazlar yer almaktadır. 34. sure, adını Sebe kavminden alır ve bu kavmin son durumunu, Nuh ve Salih gibi peygamberlerin hikayeleri üzerinden anlatır. Bu bağlamda, ayet 2, Allah’ın her şeyden haberdar olduğunu vurgulamakta ve insanların düşünmesi gereken derin bir anlam taşımaktadır. Bu ayet, insanların Allah'ın bilgisi karşısındaki acizliğini hatırlatırken, aynı zamanda O’nun sonsuz merhametini de dile getirmektedir. Ayetin dili sade ve anlaşılırdır, bu da dinleyicilerin dikkatini çekmeyi amaçlamaktadır.

Ayetin telaffuzu sırasında dikkat edilmesi gereken bazı tecvid kuralları bulunmaktadır. Özellikle, 'يَعْرُجُ' kelimesindeki 'ع' harfi idgam uygulamalarına tabidir. Ayrıca, 'يَسْتَكْنِزُ' kelimesindeki 'كَ' harfi de dikkat edilmesi gereken bir durumu ifade eder.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki sıklığı, özellikle Allah'ın her şeyden haberdar olduğu vurgusunun önemini göstermektedir. 'يَنزِلُ' kelimesinin diğer kelimelere göre daha sık geçmesi, Allah'ın ilahi bilgisi ve gökten inen her şeyin O'nun kontrolünde olduğunu belirtirken, diğer kelimelerin daha az sıklıkta geçmesi, bu tür bilgilere vurgu yapan ayetlerin sınırlı sayıda olduğunu ortaya koyar. Bu durum, Allah'ın bilgi dağarcığı ve her şeyin O'na ait olduğu temasını pekiştirmektedir.