Sebe Suresi 47. Ayet

Sebe Suresi, genel olarak Allah'ın birliğini, kıyamet gününü, ahiret hayatını ve inananlar ile inanmayanlar arasındaki farkları vurgulayan bir Mekki suredir. Bu sure, insanların dünya hayatında gösterdikleri tutumlarının sonuçlarını ve ahiret gününe olan inançlarının önemini anlatmaktadır. Sebe Suresi içinde, Allah’ın verdiği nimetlere karşı nankörlük eden toplumların sonlarını, peygamberlerin mücadelelerini ve doğru yolda olanların ödüllerini örneklerle sergilemiştir. Ayet 47, bu bağlamda, peygamberin, kavminden herhangi bir menfaat talep etmeden, yalnızca Allah'a yöneldiğini ve ona güvenerek ecrini yalnızca Allah'tan beklediğini ifade etmektedir. Bu ayet, aynı zamanda, inananların Allah’a olan güvenini ve teslimiyetini pekiştiren bir mesaj vermektedir. Peygamberlerin, insanlar üzerinde herhangi bir maddi beklentisi olmadığını, yalnızca Allah’ın rızası ve ödülü için davet ettiklerini belirtmektedir. Ayetin, Mekki dönemde inmiş olması, bu mesajın insanların inançlarını pekiştirmek amacıyla verildiğini gösterir.

Ayetin başında geçen 'ücret' kelimesi, bir karşılık veya maddi değer anlamına gelir ve burada peygamberin topluluğundan böyle bir beklenti içinde olmadığını ifade eder. 'Mükafat' ise, Allah'ın katında beklenen ödülü anlatır. 'Şahid' kelimesi, tanıklık eden anlamında kullanılarak, Allah’ın her şeyin bilgisinin ve tanıklığının bulunduğunu vurgular. Bu ayette 'idgam' gibi tecvid kuralları göze çarpmaktadır; özellikle 'şahid' kelimesinde 's' ve 'h' harfleri arasındaki duraklama ve akış bu kuralların bir parçasıdır.

Ayet içinde geçen 'ücret', 'mükafat' ve 'şahid' kelimeleri Kur'an'da farklı bağlamlarda sıkça geçmektedir. Bu kelimelerin bu kadar fazla kullanılması, insanlara karşı olan maddi ve manevi ödüllerin farkındalığını artırmak ve Allah'ın her şeyin üzerine tanık olduğunu vurgulamak içindir. Özellikle 'şahid' kelimesi, Allah’ın her şeyin üzerindeki bilgisine ve tanıklığına vurgu yaparken, kutsal kitapların temel unsurlarından biri olan adalet ve ahiret inancını pekiştirir.