Şems Suresi 5. Ayet

Şems Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 91. suresi olup Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, güneş ve onun etrafındaki doğa olayları üzerinden insanlara bir mesaj vermektedir. Sure, insanın yaratılışı ve ruhsal bütünlüğü üzerinde durarak iyi ve kötü arasındaki mücadeleyi anlatır. 5. ayet ise göğe ve onu bina edene yemin edilmesi ile başlar. Bu bağlamda ayet, Yaratıcı'nın büyüklüğüne ve evrenin düzenine vurgu yapmaktadır. Sure, insanın kendini tanıması ve yaratılış amacını sorgulamasını teşvik ederken, aynı zamanda insanın doğası gereği taşıdığı iyilik ve kötülük potansiyelini de ele alır. Bu bakımdan, 5. ayet, yaratılışın temel unsurlarının altını çizen bir ifade olarak karşımıza çıkar. Yaratıcı'nın varlığını ve kudretini hatırlatırken, insanın bu özgüveni ile kendini tanıma ve erdemli bir yaşam sürme gerekliliğine de işaret eder. Mekki bir sure olarak, inanç ve ahlaki değerlerin önemine vurgu yapmaktadır.

Ayet içinde geçen önemli kelimeler arasında 'السَّمَاءِ' (gök), 'بَانِيَةٍ' (bina eden) ve 'وَ' (ve) yer almaktadır. Bu kelimeler, ayetin temel anlamını oluşturan yapısal unsurlardır. Ayrıca, ayette bazı tecvid kurallarına da dikkat edilmek gerekmektedir. Örneğin, 'وَ' harfi, kendisinden sonra gelen kelimeye idgam yapmadan okunmalıdır.

Kur'an'da geçen 'السَّمَاءِ' kelimesi toplamda 11 defa, 'بَانِيَةٍ' kelimesi ise 4 defa geçmektedir. 'وَ' kelimesi ise oldukça yaygın bir bağlaçtır ve toplamda 1600 defa kullanılmaktadır. Bu kelimelerin sık kullanımı, metinler arası akıcılığı sağlamak ve düşünceleri birbirine bağlamak açısından önemlidir. Özellikle 'وَ' kelimesinin bu kadar fazla geçmesi, cümleler arasında anlam ilişkisi kurma görevini üstlenmektedir.