Şuara Suresi 100. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin kıssalarını, toplumların inkârcılığını ve inkârcılara yönelik uyarıları içerir. Sura, özellikle insanların Allah’a ve peygamberlerine karşı sergiledikleri tutumlar üzerinde durur. Bu ayet, şefaatin bulunmadığına dair bir ifade ile karşılaşmamızı sağlamaktadır. Ayetin geçtiği kontekst, inkârcıların son durumu ve onların ahirette şefaat bekleyemeyecekleri üzerinedir. Bu bağlamda, bu ayet, kişilerin kendi amellerinin sonuçlarıyla yüzleşeceği bir durumu vurgulamaktadır. Mekke’de inen bu sure, o dönemde inkarcıların karşılaştıkları sıkıntılar ve uyarılar ile doludur. Bu bağlamda ayet, toplumların ve bireylerin yaptıkları yanlışlar için sonuçlarına katlanacaklarını hatırlatmaktadır.

Ayetin Arapça metninde bazı temel tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, "لَنَا" kelimesindeki "ل" harfi med yapılırken, "بَاقٍ" kelimesindeki "ب" harfi idgam kuralına tabidir.

Ayet içinde geçen kelimeler Kur'an’da farklı yerlerde sıkça kullanılmıştır. Özellikle 'şefaat' kelimesi, ahiretteki arabuluculuk anlamında önemli bir yer tutar ve bu nedenle sıkça geçmektedir. Bu kelimenin fazla kullanılması, insanların ahiret inançları ve şefaat beklentileri ile ilgili toplumda yaygın olan düşünceleri yansıtmaktadır. 'Var' ve 'bizim için' gibi ifadeler ise, insanların kendilerini ve durumlarını ifade etme biçiminde önemli rol oynamaktadır.