Şuara Suresi 101. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberler, onların tebliğleri, toplumların inkârı ve sonunda gelen ilahi azap temalarını işlemektedir. Bu surenin 101. ayeti, bir dostluğun ve yakınlığın eksikliğini ifade eder. Ayet, genellikle yalnızlık, iletişimsizlik ve güven arayışı gibi insanî duyguları dile getirir. Mekke döneminde, Müslümanların toplumla olan ilişkileri ve karşılaştıkları zorluklar göz önünde bulundurulduğunda, bu ayet insanın temel sosyal ihtiyacını, yani dostluk arayışını ele almaktadır. Ayet, insanların en zor zamanlarında bile yanlarında bulamadıkları dostları ve güven duyacakları ilişkilerinin olmaması konularına dikkat çekmektedir. Bu bağlamda, insanların yalnızlığını ve dostluk arayışını vurgulayan bir içerik sunmaktadır.

Ayet içerisinde geçen kelimeler, farklı anlam derinliklerine sahip olup, dostluk ve yakınlık temalarını ön plana çıkarmaktadır. 'دَفِيعٌ' (dost) kelimesi, insan ilişkilerinde önemli bir yer tutar. 'قَرِيبٌ' (yakın) kelimesi ise insanlar arasındaki fiziksel ve duygusal mesafenin azlığını ifade eder. 'صَحِيبٌ' (arkadaş) kelimesi de sosyal ilişkilerin önemini vurgular. Ayette bu kelimelerin kullanımı, insanın sosyal varlık olarak ihtiyaç duyduğu bağları ve ilişkileri dile getirmektedir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'da farklı sayılarda geçmektedir. 'دَفِيعٌ' kelimesi toplamda 4 defa geçerken, 'قَرِيبٌ' kelimesi 6 defa, 'صَحِيبٌ' kelimesi ise 3 defa geçmektedir. Bu kelimelerin sık kullanılması, insan ilişkilerindeki dostluğun, yakınlığın ve arkadaşlığın önemini vurgulamak içindir. Ayrıca, bu kelimeler, Kur'an'ın genel temaları arasında yer alan sosyal ilişkilerin ve insanın sosyal ihtiyaçlarının ifade edilmesinde önemli bir rol oynamaktadır.