Şuara Suresi 12. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir surenin parçasıdır ve genel olarak peygamberlerin hikayeleri ve insanları tevhid inancına davet etme çabaları üzerine odaklanır. Bu surede, özellikle Musa Peygamber'in Firavun'a karşı mücadelesi ve O'nun Allah'ın gönderdiği bir elçi olarak ortaya koyduğu mesajlar dikkat çekmektedir. Ayet 12, Musa'nın Allah’a yönelik korku ve endişelerini dile getirdiği bir durumdur. Bu bağlamda, Musa'nın Firavun'un insanları tarafından yalanlanma korkusu, onun elçilik görevini icra ederken yaşadığı zorlukları ve toplumun tepkilerini yansıtmaktadır. Ayetin geçtiği sure, daha geniş bir bağlamda, insanların peygamberlere karşı sergiledikleri tutumları ve bu tutumların sonuçlarını da içermektedir. Bu nedenle, Musa'nın korkusu, yalnızca bireysel bir kaygı olarak değil, aynı zamanda insanlığın tevhid anlayışının yayılmasında karşılaştığı zorlukların bir yansıması olarak değerlendirilebilir.

Ayetin dil bilgisi açısından dikkat çeken kelimeleri arasında 'رَبِّ' (Rabbim), 'يَكَذِّبُونَ' (yalanlarlar) ve 'أَخَافُ' (korkuyorum) yer almaktadır. Bu kelimeler, ayetin anlamını derinleştiren ve Musa'nın duygusal durumunu yansıtan önemli unsurlardır. Ayrıca, ayetteki 'يَكَذِّبُونَ' kelimesinde idgam uygulanmıştır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an'ın genel yapısında sıkça kullanılan kelimelerdir. Özellikle 'رَبِّ' kelimesi, Allah'a yöneltilen tüm dualarda ve başvurularda karşımıza çıkar. 'يَكَذِّبُونَ' ise peygamberlerin toplumları tarafından yalanlanma durumunu ifade eder ve bu, inanç ve tevhid açısından son derece önemlidir. 'أَخَافُ' kelimesi ise bireysel korkuları dile getirir ve insanların inançlarını yaşarken hissettikleri endişeleri temsil eder.