Şuara Suresi 121. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiştir ve birçok peygamberin kıssası etrafında döner. Bu sure, inkarcıların ve müşriklerin tutumları ile peygamberlerin mesajlarına karşı sergiledikleri tavırları ele alır. Ayet 121, özellikle inkarcıların gerçekleri kabul etme noktasında yaşadıkları zorlukları ve bunun sonucunda ortaya çıkan ibretlik durumları ifade eder. Genel bağlamda, bu ayet, Allah'ın kudretini ve gönderdiği mesajların önemini vurgularken, insanların çoğunun bunları reddetmesine dikkat çeker. Dönemin sosyal yapısının ve inançsızlığının eleştirisi bu surede belirgin bir şekilde kendini gösterir. Ayet, ibret almanın önemini ve insanların bu konuda gösterdikleri inançsızlık durumunu ön plana çıkarır. Bu durumu pekiştiren bir bağlam, insanların çeşitli olaylardan ders çıkarma noktasında yaşadıkları zorluklardır. Ayet, hem bir uyarı hem de bir hatırlatma niteliği taşırken, inkarcıların bu gibi delilleri görmezden geldiklerinde nasıl bir duruma düştüklerini anlatır.

Ayetin Arapça metninde özellikle 'şüphe' kelimesi, inkarcıların tutumunu ve Allah’ın delillerine karşı olan kayıtsızlıklarını vurgular. 'İbret' kelimesi, ders alma anlamında kullanılarak insanların yaşanan olaylardan nasıl ders çıkarmaları gerektiğine işaret eder. 'Müminler' kelimesi ise, bu ayetin muhatapları arasında inançsızların çoğunluğuna karşı iman edenlerin azınlıkta olduğunu belirtir. Ayette belirli tecvid kuralları da bulunmaktadır; örneğin, 'idgam' durumları görülebilir.

Bu kelimeler Kur'an'da sıkça geçmektedir. 'Şüphe', inançsızlık ve tereddüt durumlarını ifade ederken, insanların Allah’a ve O'nun ayetlerine karşı tutumlarını gözler önüne serer. 'İbret' kelimesi, bir dersin ya da uyarının önemine vurgu yaparak, ibret alınması gerektiğini belirtir. 'Müminler' ise, imanın önemini ve bu kelimenin Kur'an'da sıkça geçmesinin, iman edenlerin sayısının azlığını veya inkarcıların çoğunluğunu ifade etme işlevine sahiptir.