Şuara Suresi 126. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin hikayelerini, özellikle de Hz. Musa'nın kıssasını içermektedir. Bu sure, inkarcı toplulukların uyarılması ve onlara Allah'ın birliğini, peygamberliğin önemini anlatmayı hedefler. Ayet 126, Hz. Musa'nın, Firavun'a hitaben yaptığı bir çağrıyı yansıtır; burada Allah'tan korkulması ve ona itaat edilmesi vurgulanmaktadır. Ayet, Hz. Musa'nın Firavun'un karşısında durarak Allah'ın emirlerini iletmesi ve inkarcı tavırlara karşı bir duruş sergilemesi açısından önemlidir. Mekke döneminin getirdiği zorluklar ve inkarcı tutumlara karşı, dünyada ve ahirette Allah'a itaati hatırlatma amacı taşır. Bu bağlamda, ayet bireylerin Allah'a olan sorumluluklarını ve bu sorumluluklarına uygun bir yaşam sürmenin gerekliliğini dile getirir.

Ayetin tadilinde, kelimeler arasında idgam ve med gibi tecvid kuralları uygulanmıştır. 'تَقُوا' kelimesinde, 'ق' harfi üzerine med uygulanmış, bu da sesin uzatılmasını gerektirir.

Ayet içerisinde geçen kelimelerin Kur'an'da ne kadar tekrarlandığı, bu kelimelerin zihinlerde ne kadar yer ettiğini ve ne kadar önemli birer kavram olduğunu gösterir. 'اللَّه' kelimesi, Kur'an'da çok sık geçen bir terimdir; bu da Allah'ın birliğini ve varlığını sürekli hatırlatmanın önemine işaret eder. 'تَقُوا' kelimesi, inanç ve sorumluluk bilincini, 'أطِيعُوا' kelimesi ise itaat ve uyum akışını vurgulayan önemli terimlerdir. Bu kelimelerin sıklığı, Kur'an'ın ana temalarından biri olan Allah'a itaat ve sorumluluk kavramını pekiştirmektedir.