Şuara Suresi 136. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir suredir ve genel olarak peygamberlerin hikayelerini, özellikle de Musa ve Firavun arasındaki çatışmayı konu alır. Bu sure, halkın peygamberlere karşı tutumunu ve onların sözlerini kabul etmeyen kitlelerin tavırlarını da ele alır. Ayet 136, kavminin bir kaygıyla, Musa'ya yönelik bir tehdit veya küçümseme ifadesi olarak yorumlanabilir. Ayette geçen 'öğüt vermek' ifadesi, toplumun bir bireyinin uyarılarına karşı nasıl bir tepki verdiğini ve bu tepkinin genel bir çerçevede nasıl değerlendirildiğini gözler önüne serer. Ayet, bireysel öğütlerin ya da uyarıların toplumsal kabulde nasıl bir yer tutabileceğine dair bir değerlendirme sunar. İfade edilen durum, toplumun bir ferdi olarak Musa'nın öğütlerine karşı duyulan kayıtsızlığı göstermektedir. Özetle, bu ayet, bir peygamberin çağrısına nasıl bir tepki verildiğini, toplumun genel tavır ve yaklaşımını irdelemektedir.

Ayet içinde kelimelerin telaffuzuna dikkat edilmesi gereken bazı tecvid kuralları bulunmaktadır. Özellikle, 'ذَكَّرْتَ' kelimesinde idgam, 'إِنْ' kelimesinde ise med söz konusudur. Bu durum, okuma sırasında doğru telaffuz edilmesini gerektirir.

Ayet içindeki kelimeler, Kur'an'da farklı bağlamlarda sıkça kullanılan terimlerdir. 'ذَكَّرَ', öğüt verme kavramını temsil eder ve bu, toplumlar için önemli bir iletişim biçimidir. 'مَسَاوَاةٌ' ise eşitlik temasını içerir; bu da insan ilişkilerinde önemli bir yere sahiptir. Son olarak, 'أَنَّ' kelimesi, pek çok cümlede bağlayıcı bir unsur olarak görev yapar ve bu nedenle sıkça rastlanan bir kelimedir.