Şuara Suresi 139. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir sure olup, genel olarak peygamberlerin kavimlerine karşı olan mücadelesi, inkâr edenlerin başlarına gelen felaketler ve bu durumdan çıkarılacak dersler üzerine yoğunlaşmaktadır. Ayet 139, özellikle Hûd peygamberin kavmine yönelik reddedilişi ve bu durumun sonucunda ortaya çıkan ilahi ceza konularına değinmektedir. Bu bağlamda, surenin genel teması olan iman, inkâr ve Allah'ın adaleti üzerinde durulmaktadır. Ayet, Hûd peygamberin yalanlanmasının ardından gelen helak olayını ifade ederek, inkâr edenlerin akıbetinin ne olduğunu göstermekle birlikte, bu durumun bir ibret olarak algılanması gerektiğini vurgulamaktadır. Mekke dönemi, Müslümanların yoğun baskı altında bulunduğu bir dönemdir ve bu tür ayetler, inananlara bir cesaret kaynağı olarak sunulmaktadır. Ayette geçen ibret kelimesi, okuyucuya geçmişte yaşanan olayların bir ders niteliği taşıdığını ve bu durumların tekrar yaşamamak için dikkat edilmesi gerektiğini hatırlatmaktadır.

Ayetin tecvid kurallarında, bazı kelimelerin telaffuzunda idgam gibi durumlar gözlemlenebilir. Genel olarak, Arapça kelimelerin doğru bir şekilde okunabilmesi için tecvid kurallarına dikkat edilmesi gerekmektedir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da toplam geçiş sayıları, kelimelerin önemini ve sıklığını göstermektedir. Örneğin, 'كذَّبُوا' kelimesi, inkâr etme eylemini temsil ederek, geçmişte ve günümüzde inananların karşılaştığı zorlukları hatırlatmaktadır. 'مُعَذِّبِينَ' kelimesinin sık kullanımı da Allah'ın adaletinin ve inkâr edenlere yönelik cezalarının hatırlatılması açısından önemlidir. 'آيَة' kelimesi ise, ders alınması gereken durumların vurgulanması için sıkça kullanılmaktadır.