Şuara Suresi 174. Ayet

Şuara Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 26. suresi olup Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, genel olarak peygamberlerin kıssalarını, toplumların inkârlarını ve Allah'ın mesajına karşı olan tutumları üzerinde durur. 174. ayet, bir ders veya ibret kaynağının varlığını vurgularken, insanların çoğunun buna inanmadığını ifade eder. Bu bağlamda, ayet, insanların inançsızlıkları ve verilen mesajlara karşı duyarsızlıkları üzerine bir uyarı niteliğindedir. Ayet, genel olarak Allah'ın işaretlerinin insanlara sunulduğunu fakat bunların çoğu tarafından dikkate alınmadığını belirtmektedir. Mekki dönemine ait olduğu için, bu ayet muhtemelen o dönemdeki liderlerin ve toplumların Allah'a karşı olan tutumlarını eleştiren bir üslup taşımaktadır. Kur'an'ın bu bölümü, inananlar için bir uyarı ve inkârcılar için bir eleştiri niteliği taşır. Ayetin içeriği, insanların inançlı veya inançsız olma durumlarına dikkat çekerken, aynı zamanda Allah'ın mesajını anlamaya açık olanlara bir ders verme amacı gütmektedir.

Ayette görülen temel tecvid kurallarından biri, 'idgam' durumudur. 'بَتَكْثِيرُ' ifadesindeki 'بَ' harfi, 'تَ' ile birleşirken 'idgam' kurallarına göre okunur. Ayrıca, 'إِنَّ' kelimesinde 'med' uygulanır ve bu özellikler ayetin akıcılığını artırır.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça kullanılan kavramlardır. 'Şüphe' kelimesi, inanç ve iman konularında insanların karşılaştığı tereddütleri ifade ederken, 'ibret' kelimesi, ders alınacak olayları ve durumları belirtmektedir. 'Çoğu' kelimesi ise, genel bir yargı ya da durumun yaygınlığını gösterir. Bu kelimelerin sık kullanımı, inanç ve ibret alma konularına verilen önemi göstermektedir.