Şuara Suresi 67. Ayet

Şuara Suresi, Mekke'de inen bir sure olup, genel hatlarıyla peygamberlerin kıssalarının, toplumlarına karşı yaptıkları tebliğlerin ve inkar edenlerin başına gelenlerin anlatıldığı bir yapıya sahiptir. Bu surede, özellikle kavimlerin inançsızlığı ve bu inançsızlık karşısında peygamberlerin sabrı ön plana çıkarılmaktadır. Ayet 67, bu bağlamda, bir ders ve ibret niteliğindeki durumları vurgulamakta, insanların çoğunun bu durumları dikkate almadığını belirtmektedir. Ayetin ifade ettiği durum, toplumların genelde gerçeklere karşı olan duyarsızlıklarını, inançsızlıklarını ve ibret almayı reddeden tavırlarını temsil etmektedir. İnsanoğlunun gerçekleri görme, anlama ve kabullenme konusundaki direnci, tarihi süreçte sıklıkla karşılaşılan bir olgudur. Bu sure, sosyal ve ahlaki dersler çıkarılması gereken durumları içermekte ve geçmiş toplumların inançsızlıklarının sonuçlarını gözler önüne sermektedir. Genel olarak Şuara Suresi, ibret almaya davet eden bir dil kullanarak, okuyucularına derin düşünme ve sorgulama imkanı tanımaktadır.

Bu ayette, önemli dil bilgisi kurallarına örnek teşkil eden terimler bulunmaktadır. Örneğin, idgam ve med gibi tecvid kuralları uygulamaları içinde görülebilmektedir.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an-ı Kerim'de sıkça kullanılan terimlerdir. Özellikle, 'şüphe', 'ayet', 'çok', 'inanmamak' ve 'delil' gibi kelimeler, insanın iman durumu, ibret alma gerekliliği ve toplumsal inançsızlıklar üzerine derin düşünceleri ifade etmek için önemlidir. Bu kelimelerin sıklığı, Kur'an'ın genel teması olan insanlara ders verme ve uyarıda bulunma işlevi ile bağlantılıdır.