Şuara Suresi 70. Ayet

Şuara Suresi, Mekke döneminde inmiş olan ve genellikle peygamberlerin hikayelerine, kavimlerine karşı koydukları inançsızlıklara ve bunların sonuçlarına dair kıssalar içeren bir suredir. Ayet 70, İbrahim'in (a.s) babası ve kavmine yönelik bir sorgulama biçiminde, onların ibadet ettikleri şeyler hakkında bir suali ifade eder. Bu ayet, İbrahim'in tevhid inancını savunma çabasını ve putperestliğe karşı duruşunu öne çıkaran bir yapıdadır. Ayet, İbrahim'in toplumunun inançlarına karşı sorgulayıcı bir tutum sergilediğini göstermektedir. Sure, genelde inanç, ahlak, ibadet ve toplumsal değerler üzerine yoğunlaşırken, bu ayet özelinde bireysel sorgulama ve doğru inancın bulunmasının önemi vurgulanmaktadır. İnancın sorgulanması, İbrahim'in kişiliğinde bir cesaret ve kararlılık örneği teşkil ederken, aynı zamanda bu kadim toplumların inançlarına karşı bir eleştiri niteliği taşır. İnsanların neye inandıkları ve bu inançların nasıl şekillendiği üzerine dikkat çekerken, aynı zamanda doğru olanın ne olduğu hakkında da bir arayış sergilemektedir. İbrahim'in bu şekilde sorular sorması, bireyin kendi inancını ve onu besleyen unsurları sorgulaması gerektiğini de simgeliyor. Bu bağlamda, ayet, yalnızca İbrahim'in hikayesi üzerinden değil, tüm insanlığa hitap eden bir mesaj taşımaktadır.

Ayetin telaffuzunda, bazı yerlerde idgam ve med kuralları uygulanmaktadır. Örneğin, 'تَعْبُدُونَ' kelimesindeki 'ع' harfi, med harfi ile birlikte telaffuz edilir.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'da çokça yer alması, İslam'ın temel esasları olan toplumsal ilişkilerin ve aile bağlarının önemini vurgulamaktadır. 'Baba' ve 'kavim' gibi kelimeler, bireylerin toplum içindeki yerlerini ve sorumluluklarını belirleme açısından önemli bir yere sahiptir. 'İbadet etmek' ise, bu bağlamda insanın yaratılış gayesinin bir ifadesidir. Bu kelimelerin sık kullanılması, insan ilişkileri ve ibadet anlayışının Kur'an'daki merkezi konumunu gösterir.