Taha Suresi 125. Ayet

Taha Suresi, Mekke döneminde inmiş olan bir sure olup, genel olarak inanç, tevhid, ahlaki değerler ve peygamberlerin mücadeleleri üzerine odaklanmaktadır. Bu surede, Hz. Musa'nın kıssası, sosyal adalet ve Allah'ın varlığını tanıma, insanın fıtratındaki hakikatler ön plandadır. Ayet 125 ise, kıyamet günü insanın karşılaşacağı sorgu ve hesap verme temalarını ele alarak, özellikle o gün, gözleriyle gerçeği göremeyenlerin durumunu sembolik bir dille anlatmaktadır. Ayet, adalet anlayışını sorgulayan bir bakış açısını yansıtarak, kör olarak haşredilen bir kişinin, dünyada gördüğüne dair itirazda bulunmasını içerir. Bu anlatım, insanların geçici dünya hayatında sahip oldukları gerçeklerle kıyamet gününde yüzleşmelerinin zor olacağına vurgu yapar. Bu noktada, insanlar, yaratılışlarının ve eylemlerinin sonuçlarıyla yüzleşeceklerdir. Ayetin bağlamı, bu tür durumların kıyamet günündeki adalet anlayışının bir yansıması olarak değerlendirilebilir.

Ayet içerisinde dikkat çeken bazı tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, 'رَبِّ' kelimesinde idgam durumu gözlemlenirken, 'أَعْمَى' kelimesinde ise med uygulanmaktadır.

Ayet içinde geçen kelimelerin Kur'an'daki tekrar sayıları, kelimelerin önemini gösterir. 'رَبِّ' kelimesi, Allah'a olan bağlılık ve dua temalarını vurguladığından sıkça kullanılır. 'كَمَا' ise sorgulama ve neden-sonuç ilişkisi kurma ihtiyacını ifade eder. 'أَعْمَى' kelimesi, sadece fiziksel bir durumu değil, aynı zamanda insanın ruhsal körlüğünü de metaforik bir şekilde ifade etmek için tercih edilmiştir.