Tevbe Sûresi 116. Ayet

Tevbe Suresi, Medine döneminde indirilmiştir ve genel olarak Müslüman topluluğun sosyal, siyasi ve dini meselelerine yönelik öğütler ve direktifler içermektedir. Bu sure, özellikle savaş ve barış, münafıklık, dostluk ve düşmanlık gibi konular üzerinde durarak Müslümanların bu tür durumlarla nasıl başa çıkmaları gerektiğine dair bilgiler vermektedir. Ayet 116, cümle yapısı ve içeriği itibarıyla, Allah'ın mutlak kudretini ve ona yakın olmanın gerekliliğini vurgulamaktadır. Bu ayet, insanların yalnızca Allah'tan yardım beklemesi ve O'na yönelmesi gerektiğini ifade ederken, diğer her şeyin geçici ve sınırlı olduğuna dikkat çekmektedir. Bu bağlamda, ayet, inananlara bir hatırlatma niteliği taşır ve Allah'ın hükümranlığını tanımanın önemini ön plana çıkarır.

Ayet, bazı temel tecvid kurallarını barındırmaktadır. İdgam ve med gibi tecvid kuralları, ayetin bazı kelimelerinde dikkat çekmektedir. Özellikle 'يُحْيِي' kelimesindeki 'ي' harfi, önceki kelimeden sonra geldiğinde med kurallarını görmekteyiz.

Ayet içinde geçen kelimelerden 'مُلْكُ' kelimesi, Kur'an'ın farklı yerlerinde sıkça geçerek Allah'ın egemenliğini ve her şeyin üzerinde olan otoritesini vurgulamak için kullanılan temel bir kavramdır. 'يُحْيِي' ve 'يُمِيتُ' kelimeleri de yeniden diriliş ve ölüm konularını sıkça ele aldığı için önemli bir yere sahiptir. Bu kelimeler, Allah'ın yaratma ve yok etme kudretini ifade ederken, inananlar için bu gerçeklerin hatırlatılması amacıyla tekrar tekrar kullanılmaktadır.