Vakıa Suresi 64. Ayet

Vakia Suresi, Kur'an'ın 56. suresi olup, Mekke döneminde indirilmiştir. Bu sure, ahiretin gerçekliğine ve oradaki farklı sınıflara dikkat çekerken, insanların dünya üzerindeki çalışmalarına ve bu çalışmalardan sonra alacakları karşılığa vurgu yapar. Ayet 64 de bu bağlamda insanlara sorular yöneltilerek, onların bitkilerin yaratılışındaki rolü sorgulanır. Bu, insanın yaratılış sürecindeki sınırlı etkisinin yanı sıra, yaratmanın gerçek sahibi olan Yüce Allah'ın kudretine dair bir hatırlatmadır. Ayet, genel olarak insanların doğa üzerindeki etkileri ve Allah'ın yaratıcı gücü üzerine düşünmeye sevk eder. Ayrıca, ayetin içerisinde geçen 'bitirmek' ve 'yetiştirmek' gibi fiiller, insanların doğadaki rollerini sorgulamakta ve buna karşılık ilahi iradenin her şeyin üzerinde olduğunu göstermektedir. Böylelikle, insanın yaratılış ve yaşam üzerindeki etkileri sorgulanırken, Yüce Allah'ın yaratma kudreti ön plana çıkarılmaktadır. Ayetin kendine has bir üslubu bulunmaktadır ve bu üslup, okuyucuyu düşünmeye teşvik etme amacı gütmektedir.

Ayet tecvid açısından, 'نَحْنُ' kelimesindeki 'ن' harfi tanınması gereken bir idgam durumu içerir; bu da harflerin birleştirilmesi anlamında tecvid bilgisidir. Ayrıca, 'تَفْنَوْنَهُ' kelimesinde med kuralı uygulanmakta olup, uzun bir ses ile okunması gerektiğine işaret eder.

Ayet içinde geçen 'نَحْنُ' kelimesi Kur'an'da toplamda 6 defa geçmektedir. Bu kelimenin sık kullanılması, Allah'ın kendisini ve yaratmadaki rolünü vurgulamak amacıyla önemlidir. 'تَفْنَوْنَهُ' kelimesi yalnızca bu ayette yer almaktadır ve bu da insanların yaratma üzerindeki sınırlı etkisini sorgulamak için özel olarak seçilmiş olabilir. 'مُحْدِثُونَ' kelimesi ise 2 defa geçerek, yaratmanın Yüce Allah'a ait olduğunu ifade etmektedir. Bu kelimelerin tekrarları, Allah'ın yaratıcılığını ve insanın rolünü anlatan bağlamda önemli bir yer tutmaktadır.