Yûnus Sûresi 66. Ayet

Yûnus Suresi, Mekki bir sure olup, genel olarak tevhid, ahiret, peygamberlerin durumu ve insanlığa yönelik mesajlar üzerinde durmaktadır. Yüce Allah, yeryüzü ve gökyüzündeki her şeyin kendisine ait olduğunu, bununla birlikte insanların Allah'tan başka varlıklara tapmalarının gerçek bir anlam taşımadığını vurgular. Bu bağlamda, ayet, insanlara bir uyarı niteliği taşır; onları doğru bir inanca yönlendirme amacı taşır. Ayet, Allah’ın birliğinin ve her şeyin yaratıcısı olarak O’nun yüceliğinin altını çizer. Ayrıca, başkalarına tapmanın ve onları Allah'a ortak koşmanın aslında bir yanılgı ve boş bir zandan ibaret olduğunu belirtir. Bu bağlamda, insanların yanıltıcı düşüncelere kapıldıkları ve gerçekliği anlayamadıkları ifade edilir. Ayetin geçtiği surenin genelinde bu tür uyarıcı ifadelerle insanlara doğru yolu göstermeye yönelik mesajlar sıkça yer almaktadır. Mekke döneminde inmiş olması, o dönemdeki putperest inanç sistemine karşı bir eleştiri ve tevhidin önemi üzerinde durulması açısından oldukça dikkat çekicidir.

Ayet içinde bazı önemli tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, "مَن" kelimesindeki idgam (bitişik okuma) ve "زَنًى" kelimesindeki med (uzatma) kuralları dikkate alınmalıdır.

Ayet içinde geçen 'Allah', 'gökler' ve 'yer' kelimeleri Kur'an'da sıkça kullanılır. Bu kelimeler, tevhidin ve Allah'ın yaratıcılığının vurgulanması amacıyla kullanıldığı için, sıklığı dikkat çekicidir. 'Zanna' kelimesinin az geçmesi ise bu tür boş inançların eleştirildiğini ortaya koymaktadır.