Yusuf Sûresi 92. Ayet

Yusuf Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 12. suresi olup, Mekki bir suredir. Bu sure, Hz. Yusuf'un yaşam hikayesini ve onun sabrı, adaleti ve Allah'a olan tevekkülünü anlatmaktadır. Ayet 92, Hz. Yusuf'un, kardeşlerine olan affediciliğini ve merhametini ifade ettiği önemli bir noktadır. Ayetin bağlamında, Yusuf'un kardeşleri, onun yanına geldiklerinde geçmişte yaptıkları hatalardan dolayı büyük bir pişmanlık içindedirler. Yusuf, onlara geçmişteki hatalarını hatırlatmadan, onları affettiğini ve Allah'ın merhametini hatırlatır. Bu durum, Yüce Allah'ın bağışlayıcılığı konusunu da pekiştirir. Yusuf Suresi, insanlar arasında sevgi, merhamet ve bağışlama temalarını ön plana çıkararak, ahlaki ve dini bir mesaj vermektedir. Bu ayet, genel olarak affediciliğin ve merhametin önemini vurgularken, insan ilişkilerinde iyileştirici bir rol oynamaktadır. Bu bağlamda, ayet hem geçmişin yüklerinden kurtulmayı teşvik eder, hem de insanlara umut verir.

Ayetin tecvid açısından incelendiğinde, bazı kelimelerde idgam ve med gibi kuralların mevcut olduğunu görebiliriz. 'أَغْفِرُ' kelimesindeki 'ا' harfi, med kuralına uyarak uzatılır.

Ayet içinde geçen önemli kelimeler, Kur'an'da farklı bağlamlarda sıklıkla kullanılmaktadır. 'مَغْفِرَةٌ' (bağışlama) kelimesi, genel olarak Allah'ın bağışlayıcılığı ve affediciliği ile ilişkilendirilmektedir. 'عَيْبٌ' (ayıplama) kelimesi ise insan ilişkilerindeki hataların hatırlatılması ve eleştiri konularında geçmektedir. 'رَحْمَةٌ' (merhamet) kelimesi ise, toplumda sevgi ve hoşgörü bağlamında sıkça rastlanan bir terimdir. Bu kelimelerin yüksek sıklığı, Kur'an'ın insan ilişkilerine dair önemli mesajlar vermesi ve Yüce Allah'ın merhametinin vurgulanması açısından büyük bir anlam taşımaktadır.