Zariyat Suresi 47. Ayet

Zariyat Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 51. suresi olup Mekke döneminde inmiştir. Bu sure, genel olarak Allah’ın varlığı, birliği, kudreti ve ahiret hayatına dair konuları ele almaktadır. Ayet 47, göklerin yaratılışına ve Allah’ın bu süreçteki kudretine vurgu yapmaktadır. Ayet, Allah’ın gökleri kudretiyle yarattığını ifade etmekte ve bu yaratımın büyüklüğünü ön plana çıkarmaktadır. Surenin genelinde, İslam’ın temel inanç esasları, özellikle Allah’ın varlığı ve birliği üzerinde yoğunlaşırken, bu ayet de yaratılışın büyüklüğünden bahsederek insanları düşünmeye, sorgulamaya ve Allah’a yönelmeye teşvik etmektedir. Zariyat Suresi, insanlara evrenin inceliklerini ve Yaratıcı’nın kudretini anlama fırsatı sunarak, onların imanlarını pekiştirmeyi amaçlar. Bu bağlamda, ayet, Yaratıcı’nın güç ve kudretini açık bir şekilde ifade ederken, aynı zamanda insanların bu yaratılışın büyüklüğü karşısında duyduğu hayranlığı ve Allah’a olan bağlılıklarını artırma hedefindedir.

Ayet içinde, "بَنَيْنَا" kelimesi, geçmiş zaman kipinde "kurduk" anlamına gelir ve fiilin kökü "b-n-y"dir. "السَّمَاءَ" kelimesi gök anlamına gelir ve isimdir. "قَدْرَةً" kelimesi ise kudret anlamında bir isimdir. Ayetteki önemli tecvid kuralları arasında, med harflerinin doğru bir şekilde okunması ve idgam kurallarının uygulanması dikkat çekmektedir.

Ayet içerisinde geçen kelimeler arasında 'بَنَيْنَا' ve 'السَّمَاءَ' kelimeleri sıkça kullanılmaktadır. Bu kelimelerin Kur'an'da çok sık geçmesi, Allah'ın yaratışındaki kudreti ve evrenin yaratılışındaki işlevselliğe dayanan bir anlatım sunma gerekliliği ile bağlantılıdır. 'قَدْرَةً' kelimesi ise, Allah’ın kudretini ifade eden bir terim olarak, yaratılışın büyüklüğünü vurgulamak amacıyla kullanılmaktadır. Bu kelimelerin tekrarları, İslam dinindeki yaratılış inancının önemini pekiştirmektedir.