Zuhruf Suresi 20. Ayet

Zuhruf Suresi, Mekke döneminde indirilmiş olan bir suredir ve genel olarak müşriklerin inançlarını ve Allah'ın birliğini vurgular. Sura, inananların Allah’a olan bağlılıklarını pekiştirmek için çeşitli örnekler ve hikâyeler sunar. Ayet 20, müşriklerin Rahman'a yönelik itirazlarını ifade ederken kullandıkları bir bahane niteliğindedir. Bu konuyla ilgili olarak, Mekke'deki putperest toplum, Allah'ın iradesini ve tekliğini sorgulamakta ve buna karşı çeşitli bahaneler üreterek, kendi inançlarının geçerliliğini savunmaya çalışmaktadır. Ayet, onların bu bahanelerinin aslında dayanaksız olduğunu, sadece yalanlardan ibaret olduğunu belirtmektedir. Diğer ayetlerle birlikte ele alındığında, bu durum, inananların Allah'a olan teslimiyetinin ne denli önemli olduğunu gözler önüne sererken, inançsızların ise ne kadar zayıf bir dayanağa sahip olduklarını vurgulamaktadır. Mekke döneminin sosyal ve kültürel bağlamında, bu tür ayetlerin, Müslümanların inançlarını güçlendirme ve müşriklerin yanlış inançlarını sorgulama işlevi vardır. Böylece, ayet, Allah’ın iradesine karşı çıkanların aslında kendi kendilerine yalan söylediklerini ifade ederken, aynı zamanda inananların inançlarına daha sıkı sarılmalarına teşvik edici bir mesaj taşımaktadır.

Ayette bazı kelimelerin tecvid kuralları bulunmaktadır. Özellikle 'يعبد' kelimesinde idgam ve med kurallarına dikkat edilmesi gerekmektedir.

Rahman kelimesi, Kur'an'da sıkça geçmektedir çünkü Allah'ın rahmetini ve merhametini ifade eder. Kulluk etme anlamına gelen 'يعبد' kelimesi de, insanın Allah’a olan ibadetini vurgulamak için önemlidir. 'علم' kelimesi ise, bilgi ve kavrayışı temsil eder. Bu kelimelerin sık kullanımı, inanç ve ibadet temalarının Kur'an'da ne denli önemli olduğunu ortaya koymaktadır.