A'râf Sûresi 108. Ayet

A'râf Suresi, Mekke döneminde nazil olmuş bir suredir. Bu sure, insanın ahlaki ve manevi durumunu, peygamberlik, ilahi mesajlar ve toplumların geçmişteki durumları ile ilgili önemli mesajlar içermektedir. Ayet, Musa Peygamber'in bir mucizesini ve halkına karşı gösterdiği bir işareti yansıtır. Bu mucize, Hz. Musa'nın elini koynundan çıkardığında, bakanların gözünü kamaştıracak şekilde bembeyaz parlamasıdır. A'râf Suresi genel olarak inkarcılığı, ahlak anlayışını ve insanların Allah'ın mesajlarını nasıl algıladıklarını ele alan bir yapıdadır. Bu ayet, Hz. Musa'nın yaptığı mucize ile insanların kalplerinde bir etki bırakmayı amaçlar. Ayet, insanların gözünde Musa'nın yetkisini artırmak ve onu daha etkili bir lider haline getirmek için Allah tarafından verilmiş bir işareti simgeler. Ayrıca, bu tür mucizeler, toplumların inançlarını ve tutumlarını şekillendirme açısından da önemli bir rol oynamaktadır. Surenin genelinde ise Allah'a itaat, peygamberlere inanma ve geçmiş toplumların tehditleri ile ilgili dersler yer almaktadır.

Ayetin telaffuzunda dikkat edilmesi gereken bazı tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, 'بَيَاضٌ' kelimesindeki 'ب' harfi med'dir ve burada uzatma yapılabilir. Ayrıca, 'كَانَ' kelimesi de idgam kurallarına tabidir.

Bu kelimeler, Kur'an'da sıkça geçmektedir. 'إِذَا' kelimesi sıkça olayların gelişimini vurgulamak için kullanılırken, 'أَبْصَرَ' kelimesi, insanların algılarını ve gördüklerini ifade etmede önemli bir yere sahiptir. 'بَيَاضٌ' ise mucizevi olayları tanımlamada kullanılan bir terimdir ve bu tür olayların tasvirinde önemli bir rol oynamaktadır. Bu bağlamda bu kelimelerin tekrar kullanılması, Kur'an'ın anlatım gücünü artırmakta ve olayların vurgusunu güçlendirmektedir.