Kehf Suresi 90. Ayet

Kehf Suresi, Mekke döneminde inmiş bir sure olup, genel olarak imanın güçlendirilmesi, ahiret inancı ve insanın sınavı temalarını işler. Bu sure, genç müminler ile onlara karşı düşman olan, dünya nimetlerine düşkün olan kâfirler arasındaki çatışmayı ön plana çıkarır. Ayet 90, Hz. Zülkarneyn'in güneşin doğduğu yere ulaştığı anı ve orada karşılaştığı bir topluluğu tasvir eder. Bu topluluk, güneşten korunacak hiçbir örtüleri olmayan bir halktır. Bu bağlamda ayet, Zülkarneyn'in yaptığı yolculuğun ve karşılaştığı durumun ne denli ilginç olduğunu göstermektedir. Sadece fiziksel bir yolculuk değil, aynı zamanda insan toplumlarının durumlarını da gözler önüne serer. Zülkarneyn, bu topluluk ile karşılaştığında, onların durumunu fark eder ve onlara bir siper yapmadıklarını belirtir. Bu durum, insanın çevresi ile ve toplumların farklı yapıları ile ilişkisini sorgulayan derin bir anlam taşır. Bu ayet, insanın sorumluluklarını, toplumların korunma ve savunma mekanizmalarını anlamada önemli bir örnek teşkil eder.

Ayet içerisinde bazı önemli tecvid kuralları bulunmaktadır. Örneğin, "siper" kelimesinde "s" harfi, devam eden bir sesle birleştiği için uzatılmadan okunur. Ayrıca, "kavim" kelimesinin sonundaki "m" harfi de vurgulu bir sesle okunmalıdır.

Ayet içinde geçen kelimeler, Kur'an içerisinde önemli kavramları temsil eder. 'Güneş' kelimesi, hem fiziksel bir varlık hem de metaforik bir anlamı olan ışık ve aydınlık sembolüdür. 'Kavim' kelimesi, toplumların yapılarını ve kültürel farklılıklarını ifade eder. 'Siper' kelimesi ise, koruma ve güvenlik ihtiyacını belirtir. Bu kelimelerin Kur'an'da bu kadar sık geçmesi, insanın doğa ile olan ilişkisini, toplumsal yapıları ve güvenlik duygusunu vurgulamak içindir.