الضُّحٰى
Duha Suresi
وَالَّيْلِ
اِذَا
سَجٰىۙ
٢
Velleyli iżâ secâ
Karanlığı çöktüğü vakit geceye andolsun ki,
مَا
وَدَّعَكَ
رَبُّكَ
وَمَا
قَلٰىۜ
٣
Mâ vedde’ake rabbuke vemâ kalâ
Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da.
وَلَلْاٰخِرَةُ
خَيْرٌ
لَكَ
مِنَ
الْاُو۫لٰىۜ
٤
Velel-âḣiratu ḣayrun leke mine-l-ûlâ
Muhakkak ki âhiret senin için dünyadan daha hayırlıdır.
وَلَسَوْفَ
يُعْط۪يكَ
رَبُّكَ
فَتَـرْضٰىۜ
٥
Ve lesevfe yu’tîke rabbuke feterdâ
Şüphesiz, Rabbin sana verecek ve sen de hoşnut olacaksın.
اَلَمْ
يَجِدْكَ
يَت۪ـيـماً
فَاٰوٰىۖ
٦
Elem yecidke yetîmen fe-âvâ
Seni yetim bulup da barındırmadı mı?
وَوَجَدَكَ
ضَٓالاًّ
فَهَدٰىۖ
٧
Ve vecedeke dâllen fehedâ
Seni yolunu kaybetmiş olarak bulup da yola iletmedi mi?
وَوَجَدَكَ
عَٓائِلاً
فَاَغْنٰىۜ
٨
Ve vecedeke ‘â-ilen fe-aġnâ
Seni ihtiyaç içinde bulup da zengin etmedi mi?
فَاَمَّا
الْيَت۪يمَ
فَلَا
تَقْهَرْۜ
٩
Fe-emmâ-lyetîme felâ tekhar
Öyleyse sakın yetimi ezme!
وَاَمَّا
السَّٓائِلَ
فَلَا
تَنْهَرْۜ
١٠
Ve emmâ-ssâ-ile felâ tenher
Sakın isteyeni azarlama!
وَاَمَّا
بِنِعْمَةِ
رَبِّكَ
فَحَدِّثْ
١١
Ve emmâ bini’meti rabbike fehaddiś
Rabbinin nimetine gelince; işte onu anlat.